Startuj z nami Dodaj do ulubionych | ||
przedszkole specjalne 100 Kraków rehabilitacja dzieci niepełnosprawnych integracja |
495812 |
Sala Doświadczania Świata w przedszkolu
Dzięki zaangażowaniu wielu osób a także wsparciu finansowym m.in. Rodziców, firmy Barbakan, Fundacji Polsat i innych sponsorów udało się nam utworzyć w ubiegłym roku Salę Doświadczania Świata – Snoezelen. Dzięki niej możemy otworzyć „drzwi”, gdzie panuje świat „inny”, pełen doznań wzrokowych, słuchowych, dotykowych i zapachowych. Brak bodźców i możliwości poruszania się z uwagi na sprzężoną niepełnosprawność niektórych dzieci ogranicza ich motywację do podejmowania jakichkolwiek działań, ogranicza też wiedzę o samym sobie i otaczającym świecie. Snoezelen stwarza warunki do poznawania, rozwoju i komunikacji. W naszym przedszkolu jest to wydzielona sala z zaciemnionymi oknami, podłoga wyłożona jest przyjemną w dotyku wykładziną w granatowym odcieniu, ściany są w kolorze białym. Pod sufitem zawieszona jest „kula lustrzana”, która odpowiednio podświetlona lampą z tarczą o kolorowym filtrze powoduje powstanie kolorowych punkcików świetlnych przesuwających się po ścianach, podłodze, suficie.(można je także „ zatrzymać” ). „Świetlne zajączki” mobilizują dzieci do podejmowania aktywności wodzenia wzrokiem za źródłem światła. W rogu sali nad materacem znajduje się „wodospad światłowodowy”. Dostarcza silnych wrażeń wzrokowych i dotykowych. Można się nim bawić poprzez ich dotykanie, głaskanie, oplatanie rąk i innych części ciała. Efektem terapeutycznym jest poprawa celowości i precyzji ruchów oraz lepsza aktywność i motywacja do działania. Lampa światłowodowa ma podobne zastosowanie jak „wodospad”. Włókna tej lampy są tak cienkie, że poruszają się przy każdym ruchu powietrza. Lampa sprawia wrażenie, że „żyje”. Lampa ultrafioletowa oświetla elementy, które pokryte są substancją świecąca w świetle UV ( piłki, pałeczki, granulat). Aby zapanować nad koncentracją wzroku i rozwinąć „nieruchome spojrzenie” wprowadzamy ćwiczenia w kontraście świetlnym, wykorzystując lampę UV. Na ścianie zawieszony jest „wąż świetlny” z dużą ilością żaróweczek z możliwością zmiany programów świecenie. Dodatkowo jeszcze w wyposażeniu sali znajduje się „podświetlony stolik”, ze zmiennym natężeniem źródła światła. Można na nim układać różne wzory z figur geometrycznych. Jedną z nowości jest „szklana kula”, która imituje wyładowania atmosferyczne tzw. „efekt „burzy” – oczywiście całkowicie bezpieczny dla dzieci. Wielu wrażeń wzrokowych, dotykowych i słuchowych dostarczają „kolumny wodne”. Są to długie pleksiglasowe rury wypełnione wodą, do których tłoczone jest od spodu kolumn powietrze. W połączeniu z podświetleniem kolumn poprzez obracające się barwne tarcze, stwarza to niezwykłe wrażenie poruszających się „kryształowych” kolorowych banieczek powietrza. W sali znajduje się aparatura stereofoniczna, z zestawem muzyki relaksacyjnej. Do stymulacji węchowej służy nawilżacz powietrza, do którego w zależności od potrzeb można dodać olejki eteryczne o różnych zapachach. Aby pomóc dzieciom odkryć różne części swojego ciała, także usprawnić dotyk i chwytanie stosujemy przedmioty, które wibrują ( wytwarzacz deszczu, potrząsacz jajko, wibrujący wąż) Do elementów wykorzystywanych w stymulacji percepcji dotykowej służy nam basen z piłeczkami, a także siedzisko z granulatem styropianowym i „ściana dotykowa” z materiałami o różnej strukturze (gładkiej, szorstkiej itp.) Wyposażenie sali w miarę możliwości finansowych stopniowo poszerzamy. Myślimy również o zakupie łóżka wodnego, projektora z żelowymi tarczami dającymi piękne obrazy na ścianę, a także o innych ciekawych elementach. W zależności od potrzeb salę wykorzystujemy do różnorodnych celów terapeutycznych:
Podstawowa zasada korzystania z sali to pełna akceptacja takiego sposobu odbierania tego „świata”, jaki wybrało niepełnosprawne dziecko. Wytwarzamy właściwą atmosferę, nie stawiamy wymagań, nie wydajemy poleceń, zostawiamy dziecku dowolność zachowań. W terapii „Snoezelen” należy akceptować dziecko takim, jakim jest i nawet najprostsze możliwości zajmowania się czymś uznać za wartościowe i pozwalające mu inaczej żyć. Renata Jacher, nauczyciel |
|